ساختمان
موزه هنرهای معاصر تهران به مثابه اثر ی هنری است که هنر معاصر ایران
وبخشی از تاریخ هنر مدرن جهان را نمایندگی می کند. معماری منحصر به فرد
مدرن این موزه ، الهام گرفته شده ازمعماری سنتی ایرا ن است که مفهومی فلسفی
با خود به همراه دارد و با استفاده ازطاقهای مرسوم روستایی ونورگیرهای
برگرفته ازبادگیرهای کویری طراحی شده است. وطرح مارپیچ داخلی آن از الگویی
کاملاً مدرن پیروی می کند.
فهرست مطالب
سرسرای اصلی
گالری
فضاهای باز میانی
غذاخوری
باغ مجسمه
بخش نگهداری آثار
کتابخانه
سالن اجتماعات
اداری
ورودی خدمات سواره
کانال آب
نگارخانه
کامران دیبا
فعالیت‌های کامران دیبا قبل از انقلاب
گرایش‌های فکری و نظری
آثار کامران دیبا
فعالیت‌های هنری
ویژگی‌های مشترک کارهای کامران دیبا
معرفی موزه هنرهای معاصر تهران
تجزیه و تحلیل موزه هنرهای معاصر تهران
معماری سنتی
سایت پلان
پلان موزه هنرهای معاصر تهران
ورودی
بادگیرها
تقسیم بندی‌ها
طراحی محوطه
معرفی فضاها
نگارخانه‌ها
کتابخانه
فروشگاه کتاب
رستوران
سازمان موزه
باغ مجسمه
و بسیاری موارد دیگر
بخشی از مطلب
موزه به عنوان یکی از مهم‌ترین مکان‌های فرهنگی، وظیفه به نمایش گذاشتن
بخشی از فرهنگ و تاریخ را به عهده دارد. لکن این امر از دیدگاه ایکام
(شورای بین‌المللی موزه‌ها) به شکل جامع‌تری توصیف می‌شود: “بناها و
مکان‌های خاصی که وظیفه نگهداری، محافظت و ارتباط دادن شواهد مردمی و
محیط‌زیستی را با به نمایش گذاشتن عناصر طبیعی، تاریخی، فرهنگی به عهده
دارند.” همچنین این شورا در اساسنامه خود، ضمن قائل شدن ماهیتی جداگانه
برای خود موزه‌ها، سازه و مکان آنها را نیز در زمره آثار ارزشمند بر شمرده
است.
واژه معاصر، تعریفی است که برای هر مفهوم واقع در حدود ۱۰۰ سال اخیر به کار
برده می‌شود. موزه هنرهای معاصر هر کشوری نیز، به وظیفه گردآوری و نگهداری
هنرهای معاصر را به عهده دارد. بیشتر این آثار را می‌توان در نقاشی‌ها و
مجسمه‌هایی خلاصه کرد که توسط هنرمندان سراسر جهان طراحی شده‌اند و به نوبه
خود میراث گرانبهایی به شمار می‌روند. بنابرین ماهیت ذاتی این نوع موزه‌ها
را بیشتر می‌توان مرتبط با گالری دانست. با این تفاوت که تمامی آثار آن،
به هنرمندانی معاصری تعلق دارد که اکنون در قید حیات نیستند.
موزه هنرهای معاصر تهران، با هدف گردآوری آثار گرانبهای هنرمندان معاصر، در
سال ۱۳۵۶ خورشیدی و به دستور شهبانو فرح پهلوی شروع به کار کرد. این موزه
که در ضلغ غربی پارک لاله تهران قرار دارد، در زمینی به مساحت ۲۰۰۰ متر و
توسط دو تن از مشهورترین معماران ایرانی یعنی کامران دیبا و نادر اردلان
طراحی شده است. به جرئت می‌توان کامران دیبا را به واسطه آثار برجسته‌ای که
از خود به یادگار گذاشته است، یکی از بزرگترین معماران تاریخ ایران به
شمار آورد. این معمار نامی که شهرتش در این حوزه، بی ارتباط با نسبت فامیلی
وی با شهبانو فرح پهلوی نیست، بیشتر به دلیل طرح‌های بی‌نظیر خود شناخته
می‌شود. کامران دیبا که امروزه بسیاری از آثارش ثبت ملی شده‌اند، خالق
آثاری نظیر فرهنگسرای نیاوران و پارک شفق شوشتر نیز هست.
معماری موزه هنرهای معاصر تهران:
کامران دیبا که موفق شد به واسطه این طرح خود یکی از زیباترین بناهای دوران
معاصر ایران را خلق کند، چنان تلفیقی از معماری مدرن و اصیل ایرانی را
ارائه کرده است که در نوع خود بی‌نظیر می‌نماید. وی با در نظر گرفتن تمامی
جوانب در طراح این بنا و بازی با اشکال، ایده را پیاده کرد که در نوع خود
یک شاهکار تمام عیار به شمار می‌رود. کامران دیبا با اهمیت بسیاری که برای ۴
عنصر آب، دیوار، حیاط و دروازه (ورودی) قائل می‌شد، جلوه‌ای با ابهت را
برای آثار خود به ارمغان می‌آورد. نگاهی گذرا به موزه هنرهای معاصر تهران
نیز کافی است تا به به صحت این امر پی ببریم و تلفیق سنت، مدرنیسم و فلسفه
را در قالب جسمی واحد مشاهده کنیم. با این وجود جالب‌ترین نکته در طراحی
این موزه، الگوگیری از معماری بخش‌های مختلفی از ایران است که من جمله
بارزترین آنها می‌توان به استفاده از بادگیرها، چهارسوها و هشتی‌های موجود
اشاره کرد.
موزه هنرهای معاصر تهران، متشکل از فضاهای مختلفی است که به فراخور آثار
محفوظ در آن طراحی شده‌اند و هر یک از ویژگی‌های خاص خود بهره می‌برند. من
جمله این موارد می‌توان به طراحی راهروهایی به صورت سابات (ساباط) اشاره
کرد که وظیفه به نمایش گذاشتن تابلوهای هنرمندان برجسته ایرانی و غربی را
به عهده دارند و جلوه نادری به این مکان می‌بخشند. لکن این فضا دربرگیرنده
فضاهای بسیاری است که اهم آنها به شرح زیرند و......
